رفتی و از تو مرا فقط این گریه مانده است

آری که در مقابله با تو دلم ، زنده مانده است 

شوری به سر اگر نمانده مرا ، شکوه ای که نیست

چیزی مگر به جز این سوز ، در پرده مانده است؟

ای راحتِ تمامِ جهان ای مقتدای مرگ

چندی نفر به نوبت این بنده مانده است؟

من با تو هستم و نیستم ، اگرچه مرا اصل ماجرا

یک مرد ، بی تو در درون دلم ، برده مانده است

با خود اگرچه گلاویزم و از خود اگر پُرم

چون یک درم که از چارچوب خودش ، کنده مانده است

من هرچه سرگذشت را به تماشا نشسته ام

عالم به سر ، گذشت و فقط این خنده ، مانده است

#محمد_لالوی 

۲/۱۱/۹۵