نه میگیرد کسی دست دلم را ،در این گرداب نامرد زمانه

نه حرفی از سر مردانگی هست،که از مردی دهد شاید نشانه

نه میپرسد کسی از حال زارم،نه میخواهد کسی این را بفهمد

همه درگیر و مشغولند ولیکن، به پشت پیچ و تاب صد بهانه

در این آوار صد رنگی و تزویر ،کسی با من نمیماند به مستی

همه هوشیار و قاضی بهر سستی ، برای حکم های احمقانه

به ظاهر سبز و در باطن هیاهو ،کسی حتی نفهمید حال من را

که این ظاهر مثال بید پیریست که از تو خورده آن را موریانه

به حالم اشک میبارم ولیکن، کسی شاید هنوزم مانده ما را

که از مردی بگیرد دست دل را، مثال قصه های عامیانه

محمد لالوی

۱۴/۱۱/۹۴