به انحنای بودن اوست، دلیل گریه های اجباری

برای آنکه تو را نمیخواهد ،دگر چه اصراری؟ 

نه حال بعد اوست ،مرا تحملی ز این همه غم

نه میشود که چاره ای، برای این خود آزاری

من عاشقش شدم و این گناه هر دو‌ماست

برای آنچه که معلوم است ،دگر چه اقراری ؟

چه خنده ها که دلت را به اوج مردن برد

چه گریه ها که از آنها نکرده ، بیزاری

برای آن که بودن او دلیل بودن نیست

چه بهتر اینکه که از او چشم و دل تو برداری

که هر چه هست ،مرا همین دو بیت پاره بس است

 برای او همین،...جمله ی "عاشقانه های تکراری"

#محمد_لالوی

۲/۵/۹۵