گرچه از عشق فقط گریه اش آمد به سرم

تازه فهمیده ام از گریه که حالی ببرم

گریه چون جام شرابیست که با هر دفعه

میتوان گشت تهی زآنچه که اما اگرم

حال عاشق همه تسبیح  و نماز است و دعا

گوییا ذکر تراویده ز چشمان ترم

آنقدر گریه کنم بر در میخانه ز تو

تا که این جامه عصمت ز تمنا بدرم

زین همه گریه و تشویش ، نکوهش نکن ام

رو من از حرف نصیحت که دگر بی بصرم

حاصل شهر شما زاین همه ، آفت نزند

"میوه ی بَم" شده ام ، حال دگر بی ضررم

محمد لالوی

29/5/95