دستم به قلم هست و دلم پیش قلم نیست

یک عالمه حرف است در این شعر ،که کم نیست 

بغض است و تن کوچه و این عابر تنها 

چشمیست مرا از تو که یک لحظه به هم نیست

این مرد تماما همه اش گریه و بغض است

اما تو حواست به دو چشمان ترم نیست

عمریست که با خویش گلاویزم و از خاطره ات منگ

در غربت من ، غیر خودم عین خودم نیست

آنقدر گذشتست ز تو ، کز خودم انگار

هیچم نه به یاد است و نه در خاطره ام نیست

گر قصه ی من دست خودم بود چه میشد؟

دستی به قلم هست ولی...، کار قلم نیست

#محمد_لالوی

4/6/95