به کجا چنین شتابان مرو ای امیدجانم

به خدا اگر نباشی به بهشت هم دگر نمانم

به کجا ای تمام عمرم مرو ای دو دیده من

چه شود مجاب گردی،چه شود که با تو مانم

ره این قافله گم شد به سرای با تو بودن

به بزرگی نگاهت تو بده کسی نشانم

همه را به گور بردی سر این جمال و رویت

چه کنم که هر چه گردم ز تو روی خوش ندانم

سر ما و زلف و مویت،تن ما اشارت از تو

تو فقط بگو همین را که به تو جهان ستانم 

ز برای ماندن تو همه ره کشیده آیم

ز برای التماس ام سر و پا تو را عیانم

همه عمر به گریه بگذشت که مگر ز در بیایی

تو بگو دگر چه گویم تو بگو تو را چه خوانم

تو اگر رفیقه گردی ز برای صحبت من

همه دم سیال گردی به غم از سر بیانم

محمد لالوی

۲/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad