بعد از تو من از هرچه بیزارم

چون از تو عالم درد و دل دارم

هر جا که رفتم باز ،برگشتم

من قُمری دل خون ز اغیارم

هرچند بدهکار خودم هستم

بازم تو را از خود طلبکارم

حالی که من دارم تماشایی است

زخمیست ،که از چشم خودم دارم

روز ام به افکار غلط کم بود

شب ها به فکر چاره بیدارم

حرف مداوا را مزن با من

دارو مده از ریشه بیمارم

مجبور ،بر سوزاندن خویشم

طاعون زده بر قلب افکارم

محمد لالوی

۲۳/۲/۹۵