غمت به تن زده عمری و از اهالی ماست

اگر که خانه خرابیم ، نه بیخیالی ماست

چه گریه میکند این عمر برای رفتن ها

نکن ، که رفتن از برای تعالی ماست

نگو که ابر نمی زند به سقف خالی شهر

گمان که مشکل از کاسه های خالی ماست

اگر که رفته اند همه ، اگر چنین شده ایم

کسی که نیست ، خدا که در حوالی ی ماست

به لطف خنده اش به عشق مفتخریم

که لطف او دلیل حال عالی ماست

#محمد_لالوی 

۵/۱۲/۹۵