روز رفتن، من دلم غوغا بود

او قدم بر میداشت، عمر من کم میشد

اشک من بی جا بود

روز رفتن گفتم

 که اگر گویم از این حال خراب، میماند

کو کجا رنجش او پیدا بود

او ز او خوشحال و 

من غمم حاشا بود

او ز من میرفتو

من،در پی او میگشتم

کاش حرفی بود، یا که شاید عملی

تا ز دستم نرود

کاش میشد که بماند یکبار

کاش میشد که فقط کاش نبود

همه امید دلم داشت ز آن در میرفت

مرگ من آنجا بود

داشت از دست دلم میرفتو

من فقط کار دلم هق هق ناپیدا بود

هرچه گفتم برگرد

هرچه گفتم که نرو،سود نداشت

دل او آنجا بود

نه که شد تا نرود

نه که شد تا نروم

طفلکی مرگ دلم پیدا بود

حال سالیست که دیگر رفته

و چه عادت کرده به نبودم حالا

کاش فقط میفهمید:

روز رفتن، من دلم غوغا بود

محمد لالوی

۱۸/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

اگر روزی بمیرم با دلی تنها

نشانم را بگو دفن است در انجا

بگو تنها و دل مرده همه روزش که شد گریه

به سان من چه غم ها خورد

ولی کی دیده ام انها

بگو مجنون شد و برمن نماز صبح خود میخواند

قنوتش من رکوعش من سجودش اشک ناپیدا

بگو غافل شدم از او چه ها کرد بر دلش اما

همه دم کردمش حاشا

بگو هر لحظه بودش خواهش بیجا

که برگرد که دلم پر شد

ز اه و ناله و غوغا

بگو چشمم به او بستم ندیدم دست لرزان را

وگرنه کی بود قلبی آنقدر سنگ

اِنقدر خوارا

بگو حالا نشان من

که من هم خفته ام میان دامن غم ها

به زیر خرمنی از خاک در انجا

که روزی من بمیرم با دلی تنها

محمد لالوی

۱۲/۸/۹۲

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

شعر "پدر" تقدیم به فداکارترینم،پدرم:

نه،توانم که بگویم شعری

نه،توانم که بگویم حرفی

جملات،قاصر از این حال دل اند

نه،شود لب که ببندم ز سخن

نه،شود گویم  از این گوهر ناب

مانده در کار خود و کار دلم

گفتم از عشق بگویم به عمل

از الفبای دلم امد "پ"

گفتم از مهر و محبت گویم

ناگهان حرف "د" هم ظاهر شد

دگر از باقی ان گویم چه؟

در دلم بود که بگویم ز فداکاریه ناب

بی هوا حرف "ر" آمد به وسط

جملگی کار دل امد به خطاب

یکصدا برجستم و با خود گفتم

این که نام "پدر" است

اوکه از حال دلم باخبر است!

او همانست که مرا از خود من

خویش تر است

آری،از حال دل زار من او با خبر است

رنج این رنجش من بر دل او نیشتر است

کاش بودم که در این روز عزیز

بزنم بوسه ای بر پای تو و گویمت ای جان پدر

به خدا بی تو برایم که جهان

بی ثمر است

تو که از بهر جفای من دلداده، تمام شب تو 

بی سحر است

مهربان، بر تو مبارک بادت

 که چو این روز که نامش "پدر" است

محمد لالوی

۱۱/۲/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

از این غرور بی هوا،افتاده تر باید مرا

از این نبرد خویشتن شاید گذر باید مرا

از دامن رسوای غم ناید دمی آسودگی

بِه این که با صبری بزرگ شایسته تر باید مرا

حاصل نشد زین عاشقی یک لحظه هم آزادگی

شاید به "حق" باید که من دلداده تر باید مرا

سودی نشد با ما چنین این گریه های اینچنین

برخیز و این اوضاع ببین،شاید نظر باید مرا

تا این که تنهایی رود هم قد شدم با هر کسی

شاید که باید بیش از این اِستاده تر باید مرا

خود بینی و کبر و غرور،سوزد پی انسانیت

من بی رخ  از انسانیت اتش زنم باید مرا

ای تاج با خود پیشتر از آدمی گفتی مرا

گفتم ولی ای مدعی باید عمل باید مرا

محمد لالوی

۲/۲/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

تقدیم به مادر مهربانم

بغل کن مادرم من را که شاید غصه پر گیرد

از این آزردگی ها دل کمی هم رنگ زر گیرد

بغل کن مادرم شاید نباشی در پی ام هر روز

که شاید روز پروازم نباشی تا که سر گیرد

بیا و دست ماتم را بگیر از دامنم مادر

بیا شاید که دنیا هم مرا ساز دگر گیرد 

بغل کن مادرم من را که فرصت تا قیامت نیست

من از ان روز میترسم که پا از قصه بر گیرد

صدایم کن همین حالا بکش دستی به سر مادر

که غیری را نخواهم تو مرا دستی به بر گیرد

چنان بغضی ز غم دارم فقط راهش تویی مادر

اگر شاید نگاهی هم مرا با خنده در گیرد

من آن مردی نبودم که سرایم قصه ای از عشق

اگر کم بود دستت که مرا هم خود بغل گیرد

محمد لالوی

۲۰/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

گفتم که نیا باز که آمد به سراغم

گفتم که نرو کاش بماند چو فراغم

ای گریه مگر در سر خود گوش نداری

گفتم که نیا باز غلط گشته سیاقم؟

من با همه امید بگفتم که بمانی

ای خنده که ای کاش تو باشی چو ایاغم

جنگ است میان منو این شور و هیاهو

ای دل تو نگو با همگان همچو که زاغم

چون با سر شوریده بمانی تک و تنها 

هرگز نشود سو کسی هم به چراغم

هر قدر جدا مانی از این حال دگرگون

ناز است به شصتت که چه آسوده فراقم

با تاج مگو مدعی عاشقی و عشق فراوان

از صحبت معشوقه و این حال خرابم

محمد لالوی

۷/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

عید است ولی ساز دلم کوک ندارد

ماهی به سر سفره سین سوک ندارد

زرداب دلم پاک نشد تا که تو آیی

انگه که غمم کم ره مسلوک ندارد

تنها به سرای تو نشستم که بیای

کو چاره بگو،کین دل متروک ندارد

عید است که میدانی و میداندم اینبار

اینبار برای دل ما همچو تو سالوک ندارد

اغاز بهار و سَرِ سال و سَرِ آغاز ترنم

انگار فقط کار به کارم دل مملوک ندارد

ای دوست مگو کز جَهَل و سر که به سودای رقیبت

عید امده انگار دلم همچو تو مفلوک ندارد

محمد لالوی

۶/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

به کجا چنین شتابان مرو ای امیدجانم

به خدا اگر نباشی به بهشت هم دگر نمانم

به کجا ای تمام عمرم مرو ای دو دیده من

چه شود مجاب گردی،چه شود که با تو مانم

ره این قافله گم شد به سرای با تو بودن

به بزرگی نگاهت تو بده کسی نشانم

همه را به گور بردی سر این جمال و رویت

چه کنم که هر چه گردم ز تو روی خوش ندانم

سر ما و زلف و مویت،تن ما اشارت از تو

تو فقط بگو همین را که به تو جهان ستانم 

ز برای ماندن تو همه ره کشیده آیم

ز برای التماس ام سر و پا تو را عیانم

همه عمر به گریه بگذشت که مگر ز در بیایی

تو بگو دگر چه گویم تو بگو تو را چه خوانم

تو اگر رفیقه گردی ز برای صحبت من

همه دم سیال گردی به غم از سر بیانم

محمد لالوی

۲/۱/۹۴

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

نقشی از دل من تا ته دریا بکشید

بغض را پاک کنید خنده رسوا بکشید

فاش گویید که دیگر دل من رفته به باد

نقش دل را به رخ دشمن دنیا بکشید

بی هوا کوک کنید ساز دل حیران را

یک طرف او طرفی را من تنها بکشید

هرگز از یار نگوید که بیدار نگردد هرگز

این منو داغ دلم را که چه غم ها بکشید

بر لبان دل من خنده و شادی چه کم است

یک کمی هم به دلم مزه اینها بکشید

ارث کم بود که از دامن غم ها بردم

کوله باری ز غم و غصه و غوغا بکشید

گر که اینها نکشید یار بگوید شاد است

شادی مرگ مرا با دل شیدا بکشید

محمد لالوی

۸/۱۲/۹۳

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad

مثل یک انبوه میماند به جای

خاطرات روشن شبهای تو

مثل یک پیمانه میگردد دلم

دل پر از سرشار می،چشمان تو

مثل یک آهوی خفته در چمن

مینشینم در کنار لحظه ها

قلب من با قلب تو یار است و بس

فارق از هر گونه غم ها غصه ها

مینویسم با دلی پربار عشق

از برایت تا که رویا هایمان

مینویسم تا که خود باور کنی

از برایم تا به فرداها بمان 

محمد لالوی

۲۶/۱۱/۹۳

https://telegram.me/khatkhatihay_mohammad