چشم من سخت بدنبال کسی هست که نیست

تکه های دل من مال کسی هست که نیست

هر شب این موقع دلم در پی بوسیدن اشک

گریه ام از سر امثال کسی هست که نیست

زیر و رو کرده ام این بقچه و جز گریه ی خود

خنده ها ثبت، به اموال کسی هست که نیست

راحت از فکر و خیال است به هنگامه ی شب

راحتی جمله به احوال کسی هست که نیست

شب سحر گشته و من چشم به دیوار محال

قلب من یکسره بدحال کسی هست که نیست

زدم از دل غزلی بر سر دیوان و چنین آمده بود:

حافظِ بخت تو در فال کسی هست که نیست

محمد لالوی

۱۴/۹/۹۴