آمدم رو نکنم بغض گلویم خفه ام کرد

بازیچه چنان زار به دست همه ام کرد

یک بار نشد بی تو که من ثانیه کوتاه بخندم

هر بار مرا فکر تو بر گریه چنان وسوسه ام کرد

هرگز که نشد لحظه که آسوده بخوابم

چون یاد تو دور از خم این مرحله ام کرد

چشمت همه وسواس خدا بود که از آن روز

اینطور چنان از همه کس دلزده ام کرد

بیزار از این فاصله هرگز نشدم چون

این غصه مرا ساخت و با حوصله ام کرد

محمد لالوی

۸/۲/۹۵